İMAM HANBELÎ

Ahmed bin Hanbel, Hanbeli mezhebinin öncüsüdür. İmam Hanbel, 780 yılında Bağdat’ta doğdu. Hayatı Abbasi Devleti’nin en parlak dönemlerine rastlar. Babasını küçük yaşta kaybetmesine rağmen çok parlak bir tahsil hayatı geçirmiştir. Üstün kabiliyetli, zeki ve çalışkan bir insandı. Birçok ünlü âlimden ders almasına rağmen en fazla İmam-ı Şafii’den etkilenmiştir. Üçyüzbinden fazla hadis ezberlediği rivayet edilmiştir.

Kendisini yetiştiren hocalarına karşı çok saygılıydı. Onlar hayatta iken hadisler konusunda kendisine ait hiçbir görüşü açıklamadı ve olgunluk yaşı olan kırk yaşına gelene kadar hiçbir konuda fetva vermedi. Böylelikle ilmi ve tevazusu ile kısa sürede saygı duyulan bir âlim olarak anılmaya başlandı. Onun sohbetlerinde, vakar, ciddiyet, tevazu ve huzur hâkimdi. Kimse ile alay etmeyi sevmezdi.

Ömrünün sonuna kadar sapkın akımlarla mücadele etti. Bu yüzden Halife Mu’tasım ile başı derde girdi. Tutuklanarak Bağdat’ta hapishanede kaldı. Her gün bayılana kadar kırbaçlandı. Bu olaylar O’nu halkın gözünde daha da yüksek bir konuma getirdi. Serbest bırakıldıktan sonra da sohbetleri yasaklandı, namaz kılmak için camiye gitmesine bile izin verilmedi. Talebeleri zindana atıldı. Ayakları zincirlenerek Halifenin huzuruna çıkarılmak üzere yola çıkarıldı ve yolda vefat etti.