İMAM-I ŞAFİİ HAZRETLERİ

Asıl adı Muhammed İbni İdris’tir. Büyük dedesi Şafi, gençliğinde Rasûlullah sallallahu aleyhi ve selleme ulaşmıştır. Annesi Fatıma ise Hz. Hüseyin’in torunlarından Abdullah’ın kızıdır. 767 yılında doğmuş, 820 yılında Mısır’da vefat etmiştir.

Daha iki yaşında iken annesi onu Mekke’ye götürmüş ve orada ilim tahsiline başlamıştır. Fıkıh öğrenmiş, bir ara Medine’ye giderek İmam-ı Malik’ten fıkıh, hadis tahsil etmiştir. Daha sonra Irak’ta İmam-ı Âzam’ın talebesi İmam Muhammed’den fıkıh tahsil etmiştir. İmam-ı Şafi daha yirmi yaşında iken İmam-ı Malik’in Muvatta kitabındaki bütün hadisleri ezberlemiş ve İmam-ı Malik’in huzurunda bunları okumuş ve İmam’ın büyük takdirlerini almıştır.

İmam-ı Şafi’nin fıkıh ve hadis ilimlerindeki büyük kudreti yanında, tıpta, şiir ve edepte ve atıcılıkta da büyük bir iktidarı vardı. Rivayete göre attığı okların onda dokuzu, bazen hepsi isabet ederdi.

İmam Şafii Müslümanların ibadetlerinde ve işlerinde uyacakları bir yol göstermiştir. Bu yola Şafii Mezhebi denilmiştir. Müslümanlardan, amellerini yani ibadet ve işlerini, bu mezhebin hükümlerine uyarak yapanlara Şafii denir.